Ένα απρόσμενο Χριστουγεννιάτικο δώρο!

Παρασκευή 24 Δεκεμβρίου 2010



Πιστεύω πως η απογοήτευση σκοτώνει τη φιλία με σύμμαχο τη σιωπή και τον αμείλικτο χρόνο.Και να που ξαφνικά, σε ανύποπτο χρόνο ,μία τυχαία συνάντηση που θα μπορούσε να είχε διακριτικά αποφευχθεί και από τις δύο πλευρές,έφερε τη μεγάλη ανατροπή......η συνάντηση ήταν απρόβλεπτη διότι και οι δύο θα μπορούσαν να είχαν αποφύγει να βρεθούν την ίδια στιγμή,στον ίδιο χώρο για τον ίδιο σκοπό.'ομως επέλεξαν και οι δύο μαζί με άλλους πολλούς,γνωστούς ή άσχετους μεταξύ τους και μεταξύ μας,να αποχαιρετίσουμε κάποιον κοινό γνωστό........η στιγμή ιερή,παντού σιωπή......και οι δύο παλιές παιδικές φίλες να στέκουν πλάι πλάι από επιλογή με σφιγμένα χείλη και μισκόκλειστα μάτια......η φιλία είχε διακοπεί.....είχαμε κοινώς απομακρυνθεί από επιλογή......είχαμε γνωρίσει τον κόσμο στην ίδια γειτονιά,τον ίδιο χρόνο και είχαμε πάμπολες κοινές εμπειρίες από το παιχνίδι στη γειτονιά,στο σχολείο,στις συντροφιές και στις επιλογές των νέων φίλων που έμπαιναν στη ζωή μας.....είμασταν ίδιες μα τόσο διαφορετικές....στην όψη...και προπάντων στο κοινωνικοοικονομικό επίπεδο......όμως η φιλία μας ήταν δυνατή......έρχόταν στο σπίτι μου για να έχει αποκλειστικότητα τη συντροφιά μου και εγώ λαχταρούσα να βρεθώ στο πολυτελές σπίτι της για να έχω όχι μόνο τη συντροφιά της,αυτή την θεωρούσα δεδομένη,αλλά και των μεγαλύτερων αδελφών της που ήταν χαρισματικά κορίτσια ,πρότυπά μου.....έτσι κυλούσαν τα παιδικά και εφηβικά μας χρόνια......έπειτα οι δρόμοι μας χώρισαν,έγιναν παράλληλοι....μα η φιλία,φιλία........συναντιόμασταν συχνά και μιλούσαμε για τις ζωές μας.......κάποιες φορές δε μιλούσαμε,κρατούσε συντροφιά η μια στην άλλη,έχοντας μαζί μας ένα κέντημα ή ένα πλεκτό.......δεχόμασταν τη διαφορετικότητα που υπήρχε ανάμεσα μας και δεν είχαμε καθόλου μυστικά.........τα χρόνια περνούσαν....οι υποχρεώσεις μεγάλωναν......εμείς μεγαλώναμε.....αλλάξαμε σπίτια,γειτονιά και χαθήκαμε........τα μεγάλα γεγονότα της ζωής μας.....τα μάθαινε η μία για την άλλη από τη στήλη των κοινωνικών θεμάτων της τοπικής εφημερίδας......κάποια τηλεφωνήματα που ακολουθούσαν μετά τα γεγονότα,ήταν τηλέφωνα για παράπονα,για κάλυψη ενοχών κλπ....μέχρι που έγινε η έκρηξη......περίμενε η μία ,την κίνηση μάτ,όπως λένε,η οποία από αμέλεια δεν έγινε......υπήρξε πολύ παράπονο και απόρριψη....που σκότωσε τη φιλία.....η σιωπή δεν είναι χρυσός ανάμεσα σε ανθρώπους που νοιώθουν προδομένοι ,τα θέλω,τα μπορώ,τα χρειάζομαι,είναι απαραίτητα ανάμεσα σε φίλους.........πόσο πληγωμένες ήμασταν και οι δύο που απουσιάζαμε από σημαντικά γεγονότα στη ζωή της μιάς ή της άλλης......η ειλικρίνεια,η συγγνώμη και το ελαφρύ δάκρυ που έσταζε από τα μάτια μας,έσωσε τη φιλία........ήταν το καλλίτερο χριστουγενιάτικο δώρο που έχω πάρει τα τελευταία χρόνια της ζωής μου......

2 σχόλια:

Τατιάνα Καρύδη είπε...

Μαρία μου, αγαπημένη μου Φίλη,
πιστεύω οτι αν μια Φιλία είναι να ζήσει, θα ζήσει, ακόμη κι αν περάσουν χρόνια απογοήτευσης ή παρεξήγησης ανάμεσα. Μέσα σ ένα λεπτό μπορούν όλα τα τείχη να φύγουν από τη μέση και να είναι σαν τη φύση που αποκαλύπτεται πιο λαμπερή μετά τη βροχή.
Εξ άλλου έχεις εσύ τέτοιο πλούτο μέσα σου που είσαι έτοιμη πάντα να πλησιάσεις, να σκύψεις μ αγάπη, να προσφέρεις όλη αυτή την αγάπη που κρύβεις. Ποιός να σου αντισταθεί;;

Απόψε που μας φέρνει Κοντά η Ενσαρκωμένη Αγάπη, σου εύχομαι όλη την Αγάπη που αξίζεις και την Ειρήνη στην Καρδιά.

Μινωΐτισσα είπε...

οι ευχές σου με αγγίζουν ιδιαίτερα .....σ΄ευχαριστώ Ρεγγίνα καθώς επίσης και για τον Χριστουγενιάτικο διάκοσμο. Οσο για τις απόψεις σου σχετικά με τη φιλία συμφωνώ απόλυτα.Οσο για τον εσωτερικό πλούτο που αναφέρεις,αυτό που διαπιστώνω είναι ότι πολλοί φίλοι και γνωστοί, τον διαθέτουν,αλλά δεν έχουν τις ευκαιρίες ή τις δυνατότητες να τον αναδείξουν

Δημοσίευση σχολίου